Opis produktu
Właściwości i zastosowanie:
- Czujnik zegarowy odporny na udary.
- Tarcza podziałki obracana, z dwoma nastawianymi wskaźnikami pola tolerancji.
- Dodatkowa wskazówka dla pełnych milimetrów.
- Korpus z mocnego tworzywa sztucznego.
- Wymienna końcówka pomiarowa.
- Bez ucha mocującego (brak możliwości).
- Tolerancja wg DIN 878.
- Do mocowania czujnika zegarowego służy statyw magnetyczny.
Dane techniczne:
Parametr | Wartość |
---|---|
Zakres pom. | 10 mm |
Działka | 0,01 mm |
Oznaczenie podziałki | 0-100, 100-0 |
1 obrót wskazówki= | 1 mm |
Średnica czujnika | 58 mm |
Średnica chwytu | 8 mm |
Wymiar A | 44 mm |
Wymiar B | 69 mm |
Wymiar C | 58 mm |
Wymiar D | 17 mm |
Wymiar F | 18 mm |
Wymiar G | 21 mm |
Wymiar H | 54 mm |
Wymiar J | 8,5 mm |
Czujnik zegarowy powstał dzięki pracy XIX-wiecznego zegarmistrza z Nowej Anglii. John Logan z Waltham w stanie Massachusetts złożył 15 maja 1883 r. wniosek patentowy w USA na coś, co nazwał „ulepszeniem przyrządów pomiarowych”. Jego wygląd zewnętrzny nie różnił się od dzisiejszych czujników zegarowych, ale wskazówka (igła wskaźnika) była uruchamiana przez wewnętrzny mechanizm składający się z łańcuszka zegarkowego wokół bębna (trzpienia). Średnica trzpienia określała współczynnik wzmocnienia wskaźnika. Później Logan opracował zespół zębatki i zębnika, który jest obecnie używany w większości mechanicznych czujników zegarowych.
Pełny zakres zastosowań tego urządzenia nie został doceniony przez kolejne 13 lat, kiedy to jeden ze współpracowników Logana, Frank Randall, inny zegarmistrz z E. Howard Watch CO. w Bostonie, kupił prawa patentowe od Logana w 1896 r. Następnie utworzył spółkę z Francisem Stickneyem i rozpoczął produkcję czujników zegarowych dla przemysłu ogólneg