Opis produktu
Właściwości i zastosowanie:
- Odmianę uzębienia A stosuje się do cięcia materiałów twardych oraz normalnych stali konstrukcyjnych, żeliwa szarego oraz średnio twardych metali nieżelaznych.
- Uzębienie trójkątne A stosuje się do łatwiej obrabianych materiałów, przy mało zmiennym obciążeniu i spokojnych warunkach pracy.
- Uzębienie trójkątne w odmianie A stosuje się do obróbki elementów cienkościennych i małych głębokości cięcia.
- Uzębienie trójkątne A i Aw stosuje się także do nacinania rowków o małej głębokości.
- Kąt natarcia zębów zależy od rodzaju/gatunku przecinanego materiału.
- Wykonywane z wysokiej jakości stali szybkotnącej HSS-DMo5 (SW7M) na podstawie norm DIN 1836, DIN 1837 oraz AS i BS.
- Wszystkie standardowe frezy tarczowo-piłkowe posiadają określone w danych średnicach zbieżności powierzchni bocznych, co zapobiega zacieraniu się narzędzia w procesie cięcia.
- W celu zwiększenia żywotności istnieje możliwość pokrywania narzędzia powłokami uszlachetniającymi, np. PVD.
- Trzpienie do frezów piłkowych z chwytem Morse'a oraz z chwytem ISO (DIN 2080).
Dane techniczne:
| Parametr | Wartość |
|---|---|
| ØD | 80 mm |
| Ød | 22 mm |
| Ød1 | 36 mm |
| ØB | 1,60 mm |
| Z | 128 |
Czy wiesz, że ...?
Samuel Miller uzyskał brytyjski patent w 1777 roku za wynalezienie pierwszej piły tarczowej, choć niektórzy twierdzą, że piła ta była już w użyciu wcześniej. Istnieje wiele sprzecznych relacji dotyczących wczesnej historii piły tarczowej, z niektórymi dowodami wskazującymi na to, że została wynaleziona przez Gervinusa z Niemiec w 1780 roku lub przez Holendrów sto lat wcześniej. Twierdzi się również, że w roku 1810 w Massachusetts, amerykanka Tabitha Babbitt należąca do wspólnoty szejkersów wynalazła piłę tarczową. Obserwując pracę dwóch mężczyzn zmagających się z żmudnym cięciem kłody, Babbitt uświadomiła sobie, że istnieje sposobność na zwiększenie efektywności cięcia drewna. Stworzyła karbowany blaszany dysk, który napędzała za pomocą pedału kołowrotka. Jej prosty wynalazek stał się podstawą do stworzenia większego urządzenia do obróbki drewna. Piła tarczowa szybko stała się preferowanym narzędziem w tartakach. Projekt Babbitt był większy i bardziej użyteczny na większą skalę niż projekty Millera i Taylora. Ze względów religijnych, Babbitt nie złożyła patentu na swój wynalazek. Chociaż członkowie tej religii byli powszechnie podziwiani za swoją pomysłowość i ciężką pracę, wierzyli w swobodne dzielenie się pomysłami i pozostawiali swoje wynalazki bez patentów. Na szczęście historia jednak o niej pamiętała.
Samuel Miller uzyskał brytyjski patent w 1777 roku za wynalezienie pierwszej piły tarczowej, choć niektórzy twierdzą, że piła ta była już w użyciu wcześniej. Istnieje wiele sprzecznych relacji dotyczących wczesnej historii piły tarczowej, z niektórymi dowodami wskazującymi na to, że została wynaleziona przez Gervinusa z Niemiec w 1780 roku lub przez Holendrów sto lat wcześniej. Twierdzi się również, że w roku 1810 w Massachusetts, amerykanka Tabitha Babbitt należąca do wspólnoty szejkersów wynalazła piłę tarczową. Obserwując pracę dwóch mężczyzn zmagających się z żmudnym cięciem kłody, Babbitt uświadomiła sobie, że istnieje sposobność na zwiększenie efektywności cięcia drewna. Stworzyła karbowany blaszany dysk, który napędzała za pomocą pedału kołowrotka. Jej prosty wynalazek stał się podstawą do stworzenia większego urządzenia do obróbki drewna. Piła tarczowa szybko stała się preferowanym narzędziem w tartakach. Projekt Babbitt był większy i bardziej użyteczny na większą skalę niż projekty Millera i Taylora. Ze względów religijnych, Babbitt nie złożyła patentu na swój wynalazek. Chociaż członkowie tej religii byli powszechnie podziwiani za swoją pomysłowość i ciężką pracę, wierzyli w swobodne dzielenie się pomysłami i pozostawiali swoje wynalazki bez patentów. Na szczęście historia jednak o niej pamiętała.
