Opis produktu
Właściwości i zastosowanie:
- Gwintowniki ręczne do gwintu metrycznego zwykłego M4 (komplet 3 szt.).
- Narzędzie wykonane ze stali szybkotnącej HSS wg normy DIN 352.
- Mocowanie w pokrętce zapewnia pewny chwyt.
- Przed przystąpieniem do gwintowania należy nawiercić otwór.
- Do wydajnej obróbki należy użyć preparatów do gwintowania.
- Zastosowanie przedłużki ułatwia obróbkę trudno dostępnych otworów.
- Tolerancja: 6H
- Typ otworu: przelotowy, nieprzelotowy
- Gwintowniki ręczne o wytrzymałości: Rm ≤ 700 [N/mm²] przeznaczone są do:
- stali magnetycznej miękkiej
- stali konstrukcyjnych, do nawęglania, automatowych
- żeliwa szarego
- żeliwa sferoidalnego
- aluminium/ magnez niestopowe
- miedź niestopowa
Dane techniczne:
| Parametr | Wartość |
|---|---|
| d1 | M4 |
| Skok | 0,7 mm |
| L1 | 45 mm |
| L2 | 13 mm |
| d2 | 4,5 mm |
| a (kwadrat) | 3,4 mm |
| Z (liczba rowków wiórowych) | 3 |
| Średnica wiertła pod gwintownik | 3,3 mm |
| Kod produktu | 1310M4 |
Czy wiesz, że ...?
W XVIII i XIX wieku rzemieślnicy, zwłaszcza ci zajmujący się budową lokomotyw, broni palnej czy maszyn tekstylnych, często sami wykonywali gwintowniki i narzynki. Używali do tego tokarek, pilników oraz kuźni do hartowania narzędzi. Z biegiem czasu produkcja tych narzędzi stała się domeną wyspecjalizowanych firm – jedną z pierwszych był Joseph Clement, który od 1828 roku dostarczał profesjonalne gwintowniki.
Postęp technologiczny w drugiej połowie XIX wieku, w tym rozwój frezowania i szlifowania gwintów, usprawnił proces produkcji i wyparł ręczne techniki. Równolegle rozwijała się standaryzacja gwintów, co ułatwiło ich masowe zastosowanie.
W Stanach Zjednoczonych największym producentem gwintowników i narzynek była firma Greenfield Tap & Die (GTD) z Massachusetts. W czasie II wojny światowej była tak istotna dla wysiłków aliantów, że jej zakłady chroniono działami przeciwlotniczymi. Obecnie marka GTD należy do Widia Products Group.
W XVIII i XIX wieku rzemieślnicy, zwłaszcza ci zajmujący się budową lokomotyw, broni palnej czy maszyn tekstylnych, często sami wykonywali gwintowniki i narzynki. Używali do tego tokarek, pilników oraz kuźni do hartowania narzędzi. Z biegiem czasu produkcja tych narzędzi stała się domeną wyspecjalizowanych firm – jedną z pierwszych był Joseph Clement, który od 1828 roku dostarczał profesjonalne gwintowniki.
Postęp technologiczny w drugiej połowie XIX wieku, w tym rozwój frezowania i szlifowania gwintów, usprawnił proces produkcji i wyparł ręczne techniki. Równolegle rozwijała się standaryzacja gwintów, co ułatwiło ich masowe zastosowanie.
W Stanach Zjednoczonych największym producentem gwintowników i narzynek była firma Greenfield Tap & Die (GTD) z Massachusetts. W czasie II wojny światowej była tak istotna dla wysiłków aliantów, że jej zakłady chroniono działami przeciwlotniczymi. Obecnie marka GTD należy do Widia Products Group.
Instrukcje obsługi
