Opis produktu
Właściwości i zastosowanie:
- Mikrometr zewnętrzny szwedzkiej firmy 🇸🇪 Limit z odkuwanym kabłąkiem i chromowaną na mat podziałką, z zakresem pomiaru od 0 do 25 mm.
- Hartowane wrzeciono o średnicy 6,5 mm.
- Długa żywotność powierzchni pomiarowych dzięki wykonaniu z węglików spiekanych.
- Z tuleją sprzęgła i dźwigienką ustalającą.
- W zestawie klucz do kalibracji oraz instrukcja obsługi w języku polskim.
- Do wygodnego pomiaru zalecane są specjalne uchwyty do mikrometrów.
- Tabela tolerancji dla mikrometrów wg. DIN 863.
- Dostarczany w plastikowym etui.
Dane techniczne:
| Parametr | Wartość |
|---|---|
| Zakres pomiarowy | 0 - 25 mm |
| Odczyt | 0,01 mm |
| Dokładność pomiaru | ±0,004 mm |
| Średnica wrzeciona | 6,5 mm |
Czy wiesz, że ...?
Ludzie po raz pierwszy wykorzystali zasadę gwintu do pomiaru długości obiektów w XVII wieku. W 1638 roku W. Gascogine, astronom z Yorkshire w Anglii, wykorzystał zasadę śruby do pomiaru odległości gwiazd. W 1693 roku wynalazł regułę pomiarową zwaną "mikrometrem suwmiarkowym".
Sto lat po wynalezieniu przyrządu pomiarowego przez Gascogine'a, James Watt, wynalazca silnika parowego, wynalazł pierwszy mikrometr biurkowy w 1772 roku. Kluczowym czynnikiem w jego konstrukcji było powiększenie oparte na gwincie śruby. Pierwsza konstrukcja w kształcie litery U zastosowana przez Jamesa Watta stała się później standardem dla mikrometrów.
Jednak mikrometry stołowe Jamesa Watta i Mausdlaya były w dużej mierze przeznaczone do ich własnego użytku. Do drugiej połowy XIX wieku na rynku nie było precyzyjnych przyrządów pomiarowych. Sir Joseph Whitworth, który wynalazł słynny "gwint Whitwortha", stał się liderem w promowaniu komercjalizacji mikrometrów.
Nowoczesne standardowe mikrometry mają strukturę w kształcie litery U i są obsługiwane jedną ręką. Wielu producentów stosuje wspólną konstrukcję mikrometrów. Początki tej typowej konstrukcji sięgają 1848r, kiedy to francuski wynalazca J. Palmer uzyskał patent na system Palmera. Nowoczesne mikrometry są prawie zgodne z podstawową konstrukcją systemu Palmera, taką jak konstrukcja w kształcie litery U, obudowa, tuleja, trzpień i kowadełko pomiarowe. Wkład Palmera jest niezmierzony w historii mikrometrów.
Brown & Sharpe z amerykańskiej firmy B&S Company odwiedzili Międzynarodową Wystawę w Paryżu w 1867 roku, gdzie po raz pierwszy zobaczyli mikrometr Palmera i przywieźli go do Stanów Zjednoczonych. Brown & Sharpe dokładnie przestudiowali mikrometr przywieziony z Paryża i dodali do niego dwa mechanizmy: mechanizm, który może lepiej kontrolować wrzeciono i urządzenie blokujące wrzeciono. Wyprodukowali kieszonkowy mikrometr w 1868 roku i wprowadzili go na rynek w następnym roku.
Ludzie po raz pierwszy wykorzystali zasadę gwintu do pomiaru długości obiektów w XVII wieku. W 1638 roku W. Gascogine, astronom z Yorkshire w Anglii, wykorzystał zasadę śruby do pomiaru odległości gwiazd. W 1693 roku wynalazł regułę pomiarową zwaną "mikrometrem suwmiarkowym".
Sto lat po wynalezieniu przyrządu pomiarowego przez Gascogine'a, James Watt, wynalazca silnika parowego, wynalazł pierwszy mikrometr biurkowy w 1772 roku. Kluczowym czynnikiem w jego konstrukcji było powiększenie oparte na gwincie śruby. Pierwsza konstrukcja w kształcie litery U zastosowana przez Jamesa Watta stała się później standardem dla mikrometrów.
Jednak mikrometry stołowe Jamesa Watta i Mausdlaya były w dużej mierze przeznaczone do ich własnego użytku. Do drugiej połowy XIX wieku na rynku nie było precyzyjnych przyrządów pomiarowych. Sir Joseph Whitworth, który wynalazł słynny "gwint Whitwortha", stał się liderem w promowaniu komercjalizacji mikrometrów.
Nowoczesne standardowe mikrometry mają strukturę w kształcie litery U i są obsługiwane jedną ręką. Wielu producentów stosuje wspólną konstrukcję mikrometrów. Początki tej typowej konstrukcji sięgają 1848r, kiedy to francuski wynalazca J. Palmer uzyskał patent na system Palmera. Nowoczesne mikrometry są prawie zgodne z podstawową konstrukcją systemu Palmera, taką jak konstrukcja w kształcie litery U, obudowa, tuleja, trzpień i kowadełko pomiarowe. Wkład Palmera jest niezmierzony w historii mikrometrów.
Brown & Sharpe z amerykańskiej firmy B&S Company odwiedzili Międzynarodową Wystawę w Paryżu w 1867 roku, gdzie po raz pierwszy zobaczyli mikrometr Palmera i przywieźli go do Stanów Zjednoczonych. Brown & Sharpe dokładnie przestudiowali mikrometr przywieziony z Paryża i dodali do niego dwa mechanizmy: mechanizm, który może lepiej kontrolować wrzeciono i urządzenie blokujące wrzeciono. Wyprodukowali kieszonkowy mikrometr w 1868 roku i wprowadzili go na rynek w następnym roku.
Jak wykalibrować mikrometr?
Dostępności są informacyjne na podstawie danych z firmy LIMIT i mogą różnić się od rzeczywistego stanu. Przed zakupem prosimy o kontakt w celu potwierdzenia aktualnego stanu magazynowego.
